Matbaasının tanıtımını yapmak, prestij kazanmak gibi görmüşlerdir.
Ya da "resmi ilan" alabilmek için ek gelir olarak düşündükleri için.
Veya bir düşüncenin, bir politik çizginin, bir grubun sesi olmayı amaçlamışlardır.
Önceleri yerel gazetelerde ağırlıklı olarak öğretmenler ve serbest meslek sahiplerinin yazdığını görüyoruz.
Sonraları öğretmenler ve devlet memurları yavaş yavaş çekilmeye başlıyorlar. Çünkü siyasi ortam gerildikçe devlet memuru olan kesimler için yazmak risk haline gelmeye başlıyor. Daha sonra eli kalem tutan başka kesimlerde yazmaya başlıyor. Memurlar artık emekli olunca yazmaya başlıyorlar.Ama şehir genişledikçe , olaylar hızla gelişmeye başlayınca haberlerin ve yorumların sıcağı sıcağınaaktarılması gündeme geliyor.
Bunun için de daha profesyonel elemanlar gerekiyor. Ama yerel gazetelerin bir kişinin maddi ihtiyacını karşılayacak para verebilmesi mümkün değil.
Bu yüzden sadece "harçlık" ile yetinecek kişiler, ya da geçimini aslen başka yerden sağlayan insanların "hobi" olarak bu işi yapması gündeme geliyor.
İşte ben de bugün "hobiciler" den oldum. Bizlerin profesyonel gazetecilik eğitimimiz yok. "Alaylı" tabir ettiğimiz sınıftan geliyoruz. O yüzden elimizdeki kalemi çok dikkatli sallamak zorundayız. Eğer yanlış bilmiyorsam ilçemizden sadece Kayhan KAYMAZ profesyonel olarak gazetecilik yapmakta.
Yerel gazete ve gazetecilerin en büyük ilham konusu "yerel yönetim" dir. Belediye'ye karşı kendi bilgileri, hayat anlayışları ve dünya görüşleri, hatta belediye başkanıyla kişisel ilişkileri doğrultusunda saf tutarlar.
An oldu kavga ettik. An geldi akşamına kafa çektik.
Ben onlardan öğrendim, sanırım onlar da benden.
Hepsinle iyi kötü anılarımız oldu.
Bugün en önemli kazancımı hepsiyle yüz yüzebakabilecek durumda olmamızı sayıyorum. İşin gereği bunlar yaşanacaktı ve yaşandı.
Başkanlık dönemimde yerel gazetecilik yapan ama bugün hayatını kaybetmiş kardeş, arkadaş ve ağabeylerimi bu vesileyle rahmetle anmak istiyorum.
Gül KARAHAN KAYMAZ kardeşim, Ali Hikmet ÖZTAŞKIN arkadaşım, Şakir SAYAN, Musa ER, Osman DUMAN ağabeylerim; mekanınız Cennet olsun, nur içinde yatın.
