Deremiz delidir, hoyrattır. Sağı solu belli olmaz. Bazen kurumaya yüz tutar mahzunlaşır. Bazen nazlı nazlı salınarak akar. Bazende öfke olur kabarır, yüreklerimizi ağzımıza getirir.
1940 yılının yılbaşı gecesi yine öfkesi tutmuş ve şehrimizi hazırlıksız basıvermiştir.
Tarihimiz boyunca deremizle cilveleşip durmuşuz. Mustafakemalpaşa tarihi deresiz olmaz. Deresiz tarih yazılmaz. Etle tırnak gibiyizdir.
Nice gençlerimizi, evlatlarımızı, arkadaşlarımızı kurban vermişizdir dereye. Bazı yürekler dereye baktıkça onları görür. Bir parça hüzün , bir yudum özlem gelir sızlatır burnunu.
Yine deremizin öfkesinin kabardığı günlerden birinde çekmişiz bu fotoğrafları. Tam olarak tarihi hatırlamıyorum. 2001 diye aklımda kalmış ama emin değilim. İşte o fotoğraflardan bir slayt yapmaya çalıştım. Sizlerle paylaşıyorum.
Sevgi ve saygılarımla, iyi seyirler.
Not: Fotoğraflar slayta yükleneceği için biraz zaman alabilir. Affınıza sığınıyorum.
