Şehit ailesinin bu cevabı hiç unutulmayacak
Aydın Ticaret Odası (AYTO) yönetimi, 19 Ekim'de Hakkâri Çukurca'daki terör saldırısında şehit düşen 24 askerden biri olan Jandarma Komando Er Mehmet Çetin'in, Nazilli'nin Beğerli Köyü'ndeki ailesini ziyaret etti. Ailenin acısını paylaşıp taziye dileklerini yineleyen oda yöneticileri, 2 bin lira nakdi yardımda bulunmak istedi. Aile ise "Bizden daha çok ihtiyacı olan var" diyerek yardımı reddetti.
 |
| Şehit Komando Er Mehmet ÇETİN |
Habertürk'ün haberine göre, 5 çocuğundan en küçüğünü şehit veren Şerife ve Bekir Çetin çifti, AYTO Meclis Başkanı Mustafa Ali Parmaksız'ın
uzattığı zarfı geri çevirdi. Çobanlık ve hayvancılık yaparak geçimini sağlamaya çalışan acılı aile, maddi durumları iyi olmamasına ağmen yardımın kendilerinden daha zor durumda olan vatandaşlara verilmesini istedi.
Şehit babası Bekir Çetin, "Sağ olun, ziyaret ederek acımızı paylaşmanız bizim için gerçekten önemli. Oğlum vatan borcunu öderken şehit düştü. Vatan sağ olsun" dedi. Şehit ailesinin bu onurlu davranışı karşısında duygulanan oda yöneticileri, ülkenin böylesine duyarlı ve onurlu kişiler sayesinde ayakta kaldığını belirtti. Kışın Beğerli Köyü'ndeki evde yaşayan şehit ailesi, acı haberi o dönemde bulundukları köyden 4 kilometre yükseklikteki dağlık alanda, elektrik ve suyu olmayan baraka tipi evlerinde almıştı.
Böyle bir kutsal ruh , böyle bir erdem
kolay kolay bulunabilir mi? . Bakın nasıl anlatıyor Büyük
Taaruz'u : "Elimde sancak vardı çocuk. Gece ıssız ve
karanlıktı. Biz 90 bin kişiydik. Cephelere dağılmış taarruz
için emir bekliyorduk. Düşünsene evlat, birbirine sırtını
vermiş 90 bin genç adam, yalnızca hep beraber soluk alıp verseler
vadilerde gök gürültüsü gibi yankılanır. Ama biz nefeslerimizi
tutmuş büyük emri bekliyorduk. Arada bir çekirgelerin sesi
geliyor, dağlarda çakallar uluyordu. Ve emir geldiğinde artık
büyük gök gürültüsü başlamıştı. 90 bin kişi bir bedene
dönüşmüştük. Sanki aynı anda nefes alıyor, ayağımızı aynı
zamanda toprağa basıyorduk. Toprağın altında sanki bir dev
kükrüyordu. Bir ara durdum, kulağımı toprağa dayayıp bu büyük
akışın sesini dinledim. Yüreğim kabardı, sancağı elime alıp
önlere, önlerde savaşan öncü birliklere doğru seyirttim. Artık
bir millettik onu hissettim. Yenilmeyecektik, ezilmeyecektik, esir
olmayacaktık. Sehere doğru koşuyorduk. Gün şafağa eriştiğinde
artık ebediyyen hür olacaktık. Buna inandık çocuk. Buna
hakikaten çok inandık. Ve kazandık..." (Bu arada
Kurtuluş Savaşı olmadı diyenelere de saygılarımı! sunuyorum)Bu bir ülkenin yurttaşı, böyle bir neslin torunu, böyle bir milletin ve halkın mensubu olmaktan gurur duyuyorum. Son olarak Nazım Hikmet'in Kuvay-ı Milliye Destanından bir bölümle bitiriyorum:
"ya insanlarda yürek dediğin taştan olacak,
yahut da dehşetli namuslu olacak yüreğin,
kâzım`ın ki taştan değildi çok şükür,
fakat namuslu.
ne malûm? dersen :
dövüştü pir aşkına,
yaralandı birkaç kere
ve saire.
ve kavga bittiği zaman
ne çiftlik sahibi oldu, ne apartıman.
kavgadan önce kartal`da bahçıvandı,
kavgadan sonra kartal`da bahçıvan."
Ya siz gurur duyuyor musunuz?